Precies een jaar geleden werd ik zo wakker:
Het was het begin van een lange herstelperiode, waarin ik mezelf meer dan eens ben tegengekomen en nog beter heb leren kennen. Het leek me leuk een aantal van mijn lessen en ontdekkingen tijdens deze ervaring met
jullie te delen:
- Accepteer wat je niet kunt veranderen. Sommige dingen heb je niet onder controle. Pijn en ongemakken zijn irritant en kunnen je af en toe behoorlijk machteloos doen voelen, maar ertegen vechten en zelfmedelijden kosten alleen maar meer energie en maken verdrietig. Waarom zou je je energie verspillen aan iets dat je niet onder controle hebt?
- Geniet van de kleine momenten. Focus je niet op de dingen die er missen en de dingen die je (tijdelijk) niet meer kunt, maar op de dingen die je wél kunt. Tuurlijk zul je af en toe mopperig zijn en alleen maar hunkeren naar alles wat je niet kunt, maar je kunt dan beter je aandacht verleggen. Luister bijvoorbeeld naar muziek, ga lekker buiten zitten en geniet van de geur van je pruttelende soepje of knuffels van je dierbaren.
- Elk leven kent ups en downs. Hoe goed of slecht je situatie ook is, het zal veranderen. Weet dus bij moeilijke periodes dat ook die voorbij gaan. Iedereen maakt wel eens een moeilijke periode door.
- Volg je hart en doe wat jou energie geeft. Als je veel tijd hebt, leer je jezelf pas echt goed kennen. Ik kwam erachter wat mij echt energie geeft en motiveert: creativiteit, vrijheid en vernieuwing. Zo merkte ik dat ik enorm gelukkig en enthousiast werd van het bedenken van recepten, koken en schrijven. Luister eens naar je hart in plaats van je hoofd.
- Je bent sterker dan je denkt, maar niemand kan fulltime sterk zijn. Je komt erachter hoe sterk je bent in situaties waarin je geen andere keuze hebt dan sterk zijn. Maar niemand kan fulltime sterk zijn, en dat is niet erg. Iedereen voelt zich wel eens hopeloos, onzeker, gespannen of bezorgd.
- Durf hulp en steun te vragen. Niemand wil zich afhankelijk voelen van anderen, maar soms heb je gewoon wat hulp en steun nodig. Ook ik wil het liefst alles alleen oplossen, maar herstellen en veranderen kun je niet alleen.
- Liefde is het mooiste dat er is. Als het erop aankomt is liefde wat overblijft. Alle lieve berichtjes, bezoekjes, gebaren en cadeautjes heb ik enorm gewaardeerd. Volgens mij is er geen mooier gevoel op de wereld.
- Je
kunt niet iedereen tevreden stellen. Manage verwachtingen en
geef duidelijk je wensen en grenzen aan, hoe moeilijk dat ook is. Je zult zien
dat mensen je dan beter snappen en het heus niet het einde van de wereld is.
- Humor en zelfspot maken moeilijke periodes lichter. Ik heb de afgelopen periode heel wat om mezelf, mijn frustraties en alle ongemakkelijke situaties gelachen, letterlijk als een boer met kiespijn. Waarom je ergeren, frustreren of schamen als je het kunt zien als een vorm van (leed)vermaak?
- Koester fijne herinneringen. Een andere manier om jezelf op te vrolijken is het ophalen van mooie herinneringen. Ik heb de afgelopen maanden alle foto’s van mijn reizen met mijn vriend opnieuw bekeken, waardoor ik dat gevoel van geluk en vrijheid echt herbeleefde.
- Je gezondheid is je meest waardevolle bezit. Je lichaam heeft voedzaam eten en beweging nodig, vooral in een herstelperiode. Ik probeerde het gezonde eten zo lekker mogelijk te maken, zodat ik het beter vol zou houden. Het werd een sport om elke dag een ander smakelijk en voedzaam vloeibaar gerecht te verzinnen. Daarnaast dwong ik mezelf te bewegen, al was het maar heel kort en had ik er de energie niet voor. Uiteindelijk helpt het je op de lange termijn.
- Zelfvertrouwen zit van binnen. Of uiterlijke onzekerheden nu veranderen of niet, als je niet in jezelf gelooft straal je dat ook niet uit. Ik ben tot het uiterste gegaan met zware pillen tegen acné en de kaakoperatie heeft mijn uiterlijk natuurlijk ook flink veranderd, maar geloof me: je zelfvertrouwen veranderd heus niet vanzelf mee. Hoe corny het ook klinkt, dat zit toch echt van binnen.
- Houd altijd een doel voor ogen. Zorg er wel voor dat dit een realistisch doel is, waarvan je overtuigt en vastberaden bent. Een collega zei eens tegen me: je bent op weg naar Esther model 2.0. Ik bedacht me toen dat dit een zelfverzekerdere versie van mezelf zou zijn die zichzelf durft te zijn en haar passie volgt. Ik ben overtuigt dat ik dan gelukkiger ben. Dat motiveert me om oude denkbeelden los te laten en actie te ondernemen in de richting van deze new and improved versie van mezelf.
- Vier elke stap vooruit, hoe klein ook. Ik probeerde elke vooruitgang te vieren: de overgang van het drinken van gezeefd, vloeibaar eten uit een babydrinkbeker, naar drinken uit een glas, naar het eten van mijn eerste prutjes met een klein lepeltje tot het bijten in vast voedsel. Ook sta ik bewust stil bij iedere minuut die ik langer wandel of fiets en iedere keuze die ik maak die past bij mijn doel.
- Push het niet. De balans tussen uitdaging en ontspanning is key. Zoals mijn mondhygiënist het praktisch zei: “als je been gebroken is en je uit het gips mag, kun je ook niet meteen weer hardlopen”. Ik ben van nature heel ongeduldig en wil al snel teveel. In plaats van te genieten van het proces, ga ik door tot ik er letterlijk bij neer val. Dit heeft te maken met mijn innerlijke perfectionistje. Maar daar hoef je niet naar te luisteren.
- Gedachtes zijn geen feiten. Je brein genereert veel onzinnige gedachten vanuit angst, onzekerheid en ingesleten denkpatronen. Zo had ik gedachten als: ‘Wat als ik voor altijd zo warrig blijf en me nooit meer goed kan concentreren? Wat als het resultaat niet mooi is? Wat zullen ze op het werk wel niet van me denken? Onderdrukken van dat soort gedachten gaat niet, maar je kunt er wel voor kiezen er niets mee te doen.
