Week 4 na de kaakoperatie: einde van het vloeibare tijdperk!



Het is inmiddels al een maand na de operatie. Wat is dat snel gegaan! 

Afgelopen dinsdag moest ik weer op controle bij de mondhygiënist en kaakchirurg. Vanaf nu minderen echter de controles en ik hoef deze week dan ook niet te gaan. Wel moet ik vandaag naar de orthodontist, die mag beslissen of mijn elastiekjes eruit mogen. Ik maar hopen en wachten tot die stomme elastiekjes eruit mogen, want dan kan ik mijn mond ver genoeg open doen om met een lepeltje te gaan eten. Ongeduldig als ik ben is het me gisteren toch al gelukt om desondanks de elastieken met een theelepeltje vast voedsel naar binnen te krijgen. Het einde van het irritant lang durende proces van smoothies en soepen zeven, hoera! Wat heb ik genoten van een stuk aardbeienvlaai en een bord macaroni bolognaise à la Luc. Het zag er niet uit en het duurt lang voordat het eten op is, maar ik was zo blij als een klein kind. De pijn in mijn buik en kaken erna waren het meer dan waard!


Deze positieve draai had ik ook echt even nodig door de teleurstelling van mijn heilige kilo’s die eraf vlogen, de dagen die er allemaal een beetje hetzelfde uit begonnen te zien, de vermoeidheid en het vloeibare eten dat me flink begon tegen te vallen. Ongelofelijk wat voor een grote rol eten eigenlijk in mijn leven speelt. Sinds deze week voel ik ook veel meer. Mijn hechtingen trekken als ik lach, ik voel rare tintelingen en zenuwsteken in mijn kin en ook mijn kaken zijn een stuk gevoeliger. Na een nacht slapen, waarin ik tegenwoordig vaak wakker word op mijn zij, is alles gespannen. Bovendien heb ik flink onderschat wat zo’n operatie met je lichaam doet en hoe lang het kan duren voordat je volledig hersteld bent. Na een wandeling van een half uur ben ik helemaal kapot. Mijn conditie is als sneeuw voor de zon verdwenen.  

Luc met zijn twee vermoeide vriendinnen na een wandeling

Ik was het gebrek aan voortgang een beetje moe en had even tijd nodig om te realiseren dat deze worstelingen er nou eenmaal bij horen en ik vooral mijn emoties daaromtrent gewoon moet uitspreken. Maar ik geef niet op en ga vooral geen masker dragen. Ook heb ik besloten om vanaf morgen weer halve dagen te gaan werken. Ik heb gewoon behoefte aan een zinvolle besteding van de dag. Mocht het te vroeg zijn dan merk ik dat vanzelf wel. Proberen kan altijd!

Als je het niet weet, zie je vrijwel niets meer van de operatie

Inmiddels kan ik al wat beter tanden poetsen. Het gaat allemaal nog wat moeizaam, maar er zit vooruitgang in. Dat was ook wel nodig, want door het spoelen met Perio-Aid heb ik een bruine aanslag op mijn tong gekregen; niet echt een fraai gezicht. Ik hoop dan ook dat ik de Perio-Aid zo snel mogelijk de deur uit mag gooien. Over het algemeen moet je na een kaakoperatie voorzichtig zijn met alle activiteiten waarbij de mond open gaat, zoals tandenpoetsen, praten, lachen en gapen. Oké, je moet het niet pushen, maar ik ben ervan overtuigd dat het goed is dat ik al vanaf het begin een beetje eigenwijs ben, praatjes heb en uitgebreid lach, ook al doet het soms wat pijn. Oefening baart kunst!

Mijn lach is nog niet helemaal soepel en ziet er soms nog wat ongemakkelijk uit, maar hij is wel degelijk aanwezig!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten