Sinds een dikke week heb ik zenuwpijn in mijn kin. Ik had er
geen rekening mee gehouden dat ik na bijna 2 maanden nog zo’n pijn zou gaan
krijgen. De zenuwen in mijn kin zijn door het naar voren zetten van mijn kaken als
het ware “opgerekt” en daardoor beschadigd. Naast tintelingen en extreme
gevoeligheid bij aanraking en praten, heb ik last van spontane, stekende pijnschokken. De aanraking van mijn tandenborstel op mijn tanden of de meest
lichte aanraking van mijn kin roepen een vervelend, zeurend gevoel op, maar de spontane
pijnsteken zijn nog het heftigst. Ibrufen werkt hier helaas niet tegen. Door de
pijn heb ik een slechte nachtrust, waardoor ik overdag moeite heb met functioneren.
Ik ben totaal niet alert en ben zelfs al over mijn eigen voeten gevallen op de
badkamer. Ik ben dan ook blij dat ik vandaag bij de kaakchirurg terecht kon en ik
dit hopelijk kan gaan doorbreken.
Volgens de chirurg hoef ik me geen zorgen te
maken en is de zenuwpijn juist een goed teken. Hij heeft me tandpasta
meegegeven tegen gevoelige tanden en Tramadol voorgeschreven, zodat ik de pijn
in ieder geval ’s nachts kan onderdrukken. Tramadol zorgt ervoor dat het
signaal in de hersenen niet of minder sterk aankomt, waardoor je de pijn minder
voelt. Deze pijnstiller is een lichtere variant van morfine en het is dan ook te
verwachten dat ik er suf, slaperig, verward en duizelig van word. Ik mag daardoor
de komende twee weken niet autorijden. Na twee weken ben je meestal gewend aan
de bijwerkingen. Ik hoop dat ik dan eindelijk mijn normale leventje weer kan
gaan opbouwen.
Vandaag werd er ook een scan gemaakt. Je zag de
schroeven en het metalen plaatje goed zitten. Ik vind het nog steeds
wonderbaarlijk. Ook zag je goed dat aan de rechterkant van mijn gezicht nog een
soort bultje zit. Op de foto's hieronder zie je het verschil goed tussen de linker- en rechterkant. Zodra de foto's van de scan beschikbaar zijn zal ik deze ook delen!
Op de linkerfoto zie je een kleine "kink" in de kaaklijn die op de scan goed zichtbaar was
Mijn lichaam heeft de afgelopen twee jaar al veel
te verduren gehad en ook nu word het weer op de proef gesteld. Voor mij is het
nu heel belangrijk dat ik kan gaan aansterken en mijn weerstand kan gaan
verhogen door middel van de juiste voeding en beweging. Qua conditie verloopt het
nog moeizaam, vooral omdat mijn energie momenteel ver te zoeken is. Eten gaat
gelukkig wel heel goed. Nu ik vrijwel alles weer kan eten ben ik net als een
kind in de speeltuin. De eerste barbecue is inmiddels al een feit en ook de
hakmolen gebruik ik niet meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten