Het is alweer dik 6 weken geleden dat ik geopereerd werd. Iets waar ik zo lang naartoe heb geleefd en zelfs naar heb uitgekeken. Wat ben ik inmiddels al veranderd en wat is de zwelling snel verdwenen (zie foto's hieronder). Ik kijk terug op een heftige periode met veel ups en downs. Ik moet toegeven dat ik de enorme fysieke en mentale impact een beetje onderschat heb. Het vergt echt doorzettingsvermogen. Maar wat ben ik blij met het resultaat en wat kijk ik uit naar die magische twee maanden grens, die nu steeds dichterbij komt!
Tijdens de controle heeft de mondhygenist een deel van mijn hechtingen eruit gehaald. Die lossen dus blijkbaar niet zo makkelijk vanzelf op. Volgens mij was één hechting ingegroeid, want het deed toch even flink pijn toen Wim hem uiteindelijk eruit kreeg! Ondanks dat het pijn deed, die Wim heeft iets over zich waardoor je gewoon erom moet lachen. Top eigenschap voor iemand die mensen op dagelijkse basis moet pijnigen ;)
Ik vroeg aan de kaakchirurg of het klopt dat ik vanaf week 8 weer mag gaan kauwen. Het antwoord was ja, maar wel langzaam opbouwen. Zoals Wim het mooi vertaalde: "als je been gebroken is en uit het gips gaat kun je ook niet meteen gaan hardlopen." Ik moet dus vooral geduldig zijn. Moet je vooral tegen zo'n ongedurig persoon als ik zeggen.
Ik krijg veel positieve reacties van mensen die me voor het eerst zien en de meeste mensen vinden toch wel dat mijn gezicht erg veranderd is. Zelf vind ik vooral het zijprofiel een enorme verbetering. Ik was altijd erg onzeker over mijn terugliggende kin. Nu is het net alsof mijn gezicht "af" is. Sommigen schrokken van mijn gewicht. Ik was al een lichtgewichtje voordat ik de operatie kreeg.Vier weken na de operatie was er dan ook niet meer veel van me overgebleven. Gelukkig is het daarna bergopwaarts gegaan, doordat ik eten kon gaan malen in de hakmolen. Vlaai, pasta, rijst, vlees, vis, groente; alles kan ik in principe eten. Ik heb zelfs al mijn eerste kaasplankje met stokbrood (zonder korst) opgepeuzeld! Niet gek dus dat ik inmiddels alweer drie kilo erbij heb gesnoept. Nog even volhouden en dan heb ik weer een gezond gewicht.
Helaas ga ik niet meer met zo'n enorme sprongen vooruit als de eerste weken. Ik heb op dit moment meer pijn dan de tweede t/m vijfde week. De zenuwsteken doen sinds een week flinke pijn en mijn tanden en tandvlees zijn enorm gevoelig, een erg vervelend gevoel. Ik lig 's nachts veel wakker van de zeurende pijn of ik word wakker van mijn kaken die keihard op elkaar knallen. Ik denk dat ik op één of andere manier nog moet wennen aan de nieuwe stand van mijn kaken. En helaas ben ik altijd een tandenknarser geweest, wat vast ook niet zal meehelpen nu. Ik ben dan ook flink uitgeput. Zelfs de halve dagen werken hield ik deze week niet meer vol. Ik ben zo moe dat eten en praten moeilijker gaan dan eerst. Sporten valt ook nog steeds zwaar tegen. Misschien heb ik het ook wel teveel gepusht allemaal. Ik zeg tijd voor rust en dan gaat ook dit vast weer voorbij. Gelukkig kan ik dat lekker doen in mijn eigen huisje, omringd door lieve kaartjes en cadeautjes en met een tuin die helemaal in orde is gemaakt als cadeautje van mijn lieve oom en tante.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten