De vierde dag moest ik weer naar de mondhygiënist. Wim had me niet zo geel verwacht! Hij merkte dat ik meer moeite had met praten en gaf me het advies om te oefenen met gezichtsmimiek.
Slapen is nog altijd een crime, omdat ik niet stil kan blijven liggen en de pijn en oorsuizingen vaak op komen zetten. In de nacht zakt me dan ook af en toe de moed in de schoenen. Maar er is altijd een keuzemoment: mezelf heel zielig gaan liggen vinden of het accepteren en er een positieve draai aan geven. Afgelopen nacht besloot ik daarom mijn oefeningen te gaan doen. Ben ik tenminste nog productief bezig, dacht ik. Als gevolg lag ik allerlei gezichtsuitdrukkingen te oefenen. En met resultaat! Ik kan al een beetje lachen en heb, naast Potatohead, dan ook alweer een nieuwe bijnaam gekregen: Fiona. Zie je de gelijkenis?
Ik zie wel in dat ik een balans moet vinden tussen oefenen en ontspanning, want ik kreeg al snel vermoeide kaken. Een beetje vergelijkbaar aan spierpijn. Zo erg dat ik ’s avonds mijn drinken niet meer fatsoenlijk afkreeg zonder alles onder te kwijlen. Charming. Dan maar wat meer ontspanning zoeken in het kijken van een serie, het lezen van een tijdschrift of het schrijven van content voor één van mijn blogs. Ik ben al een tijdje bezig met een blog over mijn grote hobby: koken. Ik ga mezelf nu natuurlijk niet kwellen door fancy gerechten te koken die ik vervolgens zelf niet kan opeten, maar ik heb wel enorme zin om lekkere, snelle soepjes en smoothie recepten te verzinnen. Voedzame verwennerij dus.De energie die ik de komende week vind ga ik daar lekker insteken. Mijn neef is inmiddels aan het spelen met het design van mijn kookblog, dus ik kijk ernaar uit ook mijn recepten binnenkort met jullie te kunnen delen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten